"واعظی پرسید از فرزند خویش / هیچ می دانی مسلمانی به چیست؟ / صدق و بی آزاری و خدمت به خلق هم عبادت هم کلید زندگیست / گفت زان معیار که می گویی پدر اندر شهر ما یک مسلمان است آن هم ارمنیست."
این یکی از اشعار زیبای مولانا هستش که در زمانی نوشته شده که امپراطوری پرشیا در حال دفاع از باقی مانده هایی از زمینش بوده در برابر تجاوز عرب ها و به زور مسلمان کردن مردم این زمین ها، البته بعضی از دین ها به رسمیت شناخته میشده و فقط از آن ها یک مالیات اضافه به نام جزیه گرفته میشده که مسیحیت هم جزو این دین ها بوده. دقت کنید که ارمنی ها که یک فرقه سوا از مسیحیت رو از ابتدای این دین به نام کلیسای اوتودوکس ارمنی ها آغاز کرده بودند، هنوزه هنوزه که هست اکثریت مطلق آن ها تن به دین اسلام ندادند و مالیات جزیه رو حتی در ایران امروزی میپردازند و خوب خیلی هاشون هم به کشورهای غربی پناه بردند. منظور مولانا در این شعر به صورت رمزگونه کاملا واضح هستش البته اکثریت ایرانی ها هیچ وقت اسلام عمر رو قبول نکردند و یک فرقه جدیدی از اسلام رو که امروزه به اسم شیعه شناخته میشه قبول کردند. فرقه ای که به کشورهای همسایه مثل ترکیه هم کشیده شد.
آدرس کانال تلگرام: https://telegram.me/biblefarsi
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر